Пред петел да пропее

 “Тогаш тој почна да се колне и се заколна: Не Го познавам Човекот. И веднаш запеа петел. И се сети Петар на Исусовите зборови што му ги рече:  Уште петел пред да пропее, трипати ќе се одречеш од Мене. Па излезе надвор и плачеше горко.“   (Матеј 26, 74-75)   

Не Го познавам Човекот. Ако навистина Го познавам ќе се лишам од лошите дела и навиката да складирам само негодно во сокровиштето од моето срце. Ако навистина Го послушам, патот нема да ми биде толку широк и преполн со обемни задоволства кои едвај дочекуваат да ги стигнеш за да побегнат уште побрзо раскикотени во својата сигурност дека уште еднаш и уште еднаш ќе тргнеш по нив. Ми ја раскажа приказната за заблудениот син, но само привремено ме трогна сличноста на живот на дното со него, како недостигот дури и на храната за свињите да не беше пресуден да ме отрезни и врати во светлината. Ако Го познавам ќе му верувам на Неговата кроткост создадена да воспитува и кога казнува и на Неговата милост која наградува кога простува. Знам дека со прстот во песокот Ми ги пишуваше гревовите, но никогаш немав време да застанам и ги прочитам, да благодарам дека јавно не Ме посрамотил и да се пробудам надвор од мојата куќа од песок. И колку да бев убеден дека Го познавам, уверен дека Ми простил за секој гревопад, завршував со поглед кон земјата која со право ме обвинуваше за мојата слабост одново и одново да ги повторува истите заблуди кои само за уште неколку моменти од времето ќе беа целосно покаени. Го слушам гласот на петелот кој го навестуваше времето за плачење.

Не Го познавам Човекот. Ако навистина Го познавам нема да се срамам пред луѓето да објавам дека Тој е нашиот Творец и Вистината, Патот и Животот. Ќе се префрлам од нога на нога и кисело ќе се насмевнувам на атеистичките недоречености дека човекот настанал од мајмун, мајмунот од амебата, таа од космичката бура, а таа од ништо. Кому му е потребна вистината ако лагата е предуслов за успешност и стимулатор за слава и суетно себеподигнување? Зошто мнозината го избираат широкиот пат со отворен поглед и лесен дофат кон материјалноста необзирнувајќи се на тесните, кривулести врвици наоружани со бодликави трња кои нудат само спокоен сон и нечуена визија на крајот?  И кој освен малцината ќе го отфрли мотото на милениумот дека се живее само еднаш и тоа треба да се искористи со максимум напори и да се граба, газе и турка? Ако навистина Го познавам ќе се борам да им докажам дека мракот не е состојба на битисување, дека егоизмот не е доблест во карактерот, дека парите не се топла категорија, дека смртта е само сон за праведниците, дека огненото езеро е пострашно од гробната дупка, дека богатите не ги збира низ иглени уши и дека молитвата е комуникација, а се останато дрдорење. Но, Тој напомена за оние кои се откажуваат од него, ќе бидат исто откажани пред Неговиот Отец. Уште една причина после гласот на петелот да се заплаче.

Не Го познавам Човекот. Ако навистина Го познавам нема да се плашам да ги напуштам страстите. Ух, да се остане без полн стомак скоро половина час, без трепети по телото предизвикани од студените чаршафи во туѓа постела, без измама која ќе донесе материјален профит, без цврст допир до се што е во видеокругот и пошироко што би можел да замисли еден скоро анимален разум...  Ако навистина Го познавам ќе верувам дека не се живее само од леб туку и од зборот Божји, дека трепетите уште посилно се создаваат при погледот кон близначињата од сопствената срна, дека вистината без добивка сама по себе е благодет, и дека најсладок контакт е оној со Силите на Небото. Ако навистина Го познавам чест ќе ми биде мојата борба против самиот себе, и можеби после некоја извојувана победа, подлабоко ќе верувам и во доброволното учество како војник против армијата на Мрачната напаст. За жал одрекувањето ми стана поголема навика од послушноста и сите мои бесплодни напори завршуваат со семејна трагедија и нишка надеж дека утре ќе биде и бидам подобар. Тоа чувство на празнина не се опишува со зборови недоволни да ја отсликаат сцената на Распнатиот, исфрлените надежи крај Неговите нозе, скршениот човек кој со солзи ги оплакува и пеењето на петел во позадина кој го означува толку пати веќе виденото.