Миење раце

 “Пилат, штом виде дека ништо не помага, а буната се зголемува, зеде вода, ги изми рацете пред народот и рече: Невин сум за крвта на Овој Праведник, мислете му вие!“   (Матеј 27, 24)   

Вообичаено протривање на една од друга рака со помош на вода која ќе ја одведе нечистотијата подалеку од нив и од помислата дека не е веќе валканица која би можела да й наштети и на душата. Процесот нема доволна микроскопска прецизност за да потврди дали негодните бактерии ги напуштиле екстремитетите и најчесто се заснова на чувството на леснина кое беше овозможено од ритуалот на миење и кој, само по својата препознатливост дека е наменет за прочистување, е самодоволен да нé втурне во удобноста на заклучокот за беспрекорно чисто.

Си ги погледнувам моиве раце на кои на прв поглед нема ниту дамка од нијансите кои затемнуваат, но не сум сигурен дека треба да бидам задоволен со таа сознајба која демонски дошепната ми се потсмева со трик прашање дали сепак не пропуштам некоја честичка која учествува во предавството на Праведникот. И ако ја пропуштам, а не сум можел да ја идентификувам, тогаш зошто се окотила, каде се крие и која й е умешноста да креира лажен идентитет? Нејзиниот постанок веројатно е поврзан со мојата колебливост при избор на патот, честото лутање де по тесните трнливи врвици кои водат до врвот, но и тркалањето по широките непрегледни магистрали полни со блуд, пот и солзи, што ја поттикна да се генерира, но и силно да опстојува под мојата кожа. Местото на сокривање беше јама, каде впрочем и се кријат непријатните изненадување, смрдлива дупка чија реа ме тераше секогаш да ја одбегнувам и дури и кога совеста ќе ме примораше да се наведнам над неа и вдишам со цели гради. Умешноста да биде актер и демагог врз моите чувства истовремено, ја правеше способна да не ја препознаам иако толку пати сум ја видел, ме измамила и дури и ми закажала нова сесија со добро проверените лаги. Си ги погледнувам моите раце повторно и веќе знам дека во нив има дамка која повеќе нема да ми дава мира на земјата ниту кога би ја миел бесконечно, ниту кога би ја прифатил како гребаница.

Пилат виде дека ништо не помага, си ги изми рацете пред народот и вината на неговата одлука ја префрли врз него. Кому јас да ја префрлам мојава? Цвеќината не ја сакаат поради нивната наивност во утврдувањето на разликата помеѓу есен и пролет. Ниту птиците ми ја прифаќаат како маса која би ги отежнала нивните крилја на патот кон југ. И дрвјата и планините и водата, дури и сонцето кое е толку моќно да претопи една вина во капкички роса. Единствено Небото, тоа ќе посегне по неа, но не ваква сурова како што егзистира во мене, непокаена. Ќе ја прифати, подземе и олесне, но треба да биде навлажнета од солзи за полесно да се одлепи од земјата. Треба да биде дишана со воздишки за полесна од озонот да добие летечка конструкција. И да биде премолена со молитви во кои се слушнаа и ветувања за нејзин заборав. Тогаш ќе се разделиме со мојата вина, таа долгогодишна состанарка која ја мразев повеќе од себе си кога й подлегнував.

Мислам дека сум невин за крвта на Праведникот. Љубовта на Татко Му за светот беше потврдена со жртва со која се потпиша договорот кој значеше смрт за гревот и почеток на праисконскиот однос после шестиот ден. Се што следеше после Крстот требаше да биде исполнување на заповедите и раѓање на новиот човек. Но, таа револуција остана нема во Писмото, и не во срцата со камена ограда. Повторно го чувствувам црвот кој глода по калкулацијата за часот на одмор на телово будно, но заинтересирано само за неговите навики кои се задоволуваат кратко, страсно, привремено и секогаш недоволно. Сакам да се разделиме за да не му дозволам неговата опсесија да биде полно, да преовлада и со моите мисли кои последично потоа ќе го вознемируваат мојот разум, лесно поткуплив да посака да му се придружи и обата станат тело, никогаш доволно сито. Разделбата, посебно со нештата поврзани со корени, е секогаш тешка, а некогаш скоро и невозможна. Имам едно сечило за корења, но сеуште не сум го употребил, го чувам за денот кога страстите ќе ми се одмилат. И дотогаш мислам дека не сум невин за крвта на Праведникот.